Na Quantum DNA Healing 1: WAUW. INDRUKWEKKEND.

De eerste sessie met Karen… het is moeilijk onder woorden te brengen wat het met me deed.
Karen ging aan het werk met mijn 12-jarige dochter, die al haar hele leventje worstelt met een diep gevoel van onveiligheid, angst en een fundamenteel gebrek aan vertrouwen.

Wat er toen gebeurde, was bijzonder.
Met haar biotensor en zuivere afstemming raakte Karen precies de plekken aan waar het écht vastzat.
Niet alleen de thema’s die wij kenden, maar ook de dieperliggende oorzaken waarvan we geen weet hadden. Alles viel ineens op z’n plaats.

En eerlijk? Ik dacht lang dat ík de oorzaak was van haar worstelingen.
Dat mijn fouten als moeder, mijn spanningen of moeilijke periodes de kern vormden van haar pijn.
Maar deze sessie bracht ook míj helderheid. Zoveel verdriet, ja… maar ook zoveel erkenning.

Ik hoorde wat mijn dochter in andere levens heeft meegedragen.
Wat ze al meebracht naar dit leven. Hoe zelfs in de allereerste maand van mijn zwangerschap een diepe zielswond is ontstaan.

Ze is bij de conceptie samen met haar tweelingsziel ingedaald. Die ziel hielp haar, want mijn dochter twijfelde, ze voelde angst om deze aarde te betreden. Maar het was nooit de bedoeling dat de tweelingziel bleef.
Toen die zich terugtrok, bleef mijn dochter alleen achter.
Die eerste verlatenheid in de baarmoeder raakte een oude wond uit een vorig leven.
Sindsdien draagt ze een rugzak, maar niet alleen de hare. Ook die van haar tweelingziel, waar de band nog steeds niet is doorbroken.

Dat verklaart zoveel. Haar diepgewortelde wantrouwen.
Haar onvermogen om mensen écht toe te laten. De woede. De wanhoop.
Het gevoel dat ze alles alleen moet doen.

Karen legde het haarfijn uit, met zachtheid, zonder oordeel. Ze gaf ook mee dat deze zielsband doorbroken kan worden.
Dat ze hierdoor weer lichter kan leven.

Mijn dochter, normaal gesloten en onbereikbaar, las het verslag.
En al sprak ze er weinig over, ik voelde dat er iets binnenkwam.
Dat er antwoorden waren die ze nooit eerder gekregen had.
Dat er iets in beweging kwam, diep vanbinnen.

Voor mij was deze sessie verdrietig én helend tegelijk.
Want ik voelde: ik sta er niet alleen voor. Er is zoveel meer gaande dan wat we met het blote oog zien.
En dit is geen fantasie, dit is precies waar het om draait: heling op zielsniveau.

Ik noem dit wonderbaarlijk werk. Het gaf me inzicht, gemoedsrust, hoop.

En bovenal: geloof. In haar pad. In herstel. In de kracht van wat mogelijk is.

Ik kijk uit naar wat de volgende sessies brengen.
Dank je wel, Karen. 🙏

Na Quantum DNA Healing 2: “Zien hoe je kind stilaan thuiskomt in zichzelf… het is onbetaalbaar.”

Het is intussen een dikke week geleden dat mijn dochter haar tweede sessie bij Karen kreeg. En opnieuw werd duidelijk: er kwam ontzettend veel in beweging.
De eerste drie dagen na de sessie waren intens, zacht huilen, emoties die loskwamen, diepe verwerking. Maar tegelijk voelde ik: dit is heling.

Mijn dochter zat met veel vragen, en wat me diep raakte, is hoe beschikbaar Karen was in die dagen. Haar antwoorden kwamen telkens met zoveel medeleven. We voelden ons echt gedragen. Het was alsof we een persoonlijke handleiding kregen bij wat zich in haar systeem aan het ontvouwen was.

Wat we zagen gebeuren, was wonderlijk. Mijn dochter, die nooit echt kind heeft kunnen zijn, begon opnieuw te knutselen. Haar speelsheid kwam terug boven. Ze tekende weer, vroeg onze mening, lachte luidop. We zagen plots zoveel van het kind dat lang verstopt zat.

Inhoud van de tweede sessie

Tijdens deze sessie werd gewerkt op thema’s zoals extreme vermoeidheid, hartchakra en verdriet, innerlijk kind, aarding, intuïtie, vertrouwen én het loslaten van oude zielsverbindingen.

Extreme vermoeidheid & DNA-patronen: Karen benoemde iets wat ik al jaren voelde: “Jullie dochter is moe geboren, maar tegelijk zó onrustig dat ze de slaap niet kon vinden.”In de sessie kwam naar boven dat ze drie levens terug zware kinderarbeid heeft gekend. Hierdoor is haar draagkracht in dit leven miniem. Alles, zelfs wat eraan voorafgaat of erop volgt, put haar uit. Dat leidde tot schooluitval en diepe existentiële vermoeidheid. Maar sinds de sessie merken we dat dit langzaam aan het verschuiven is.

Hartchakra & onverwerkt verdriet: Ze draagt wrok ten opzichte van haar oom iets wat ik eerst niet begreep, tot ik het met haar besprak. Dieper zat een oude pijn van bij de conceptie en zelfs vier levens terug, waarbij ze haar hart had afgesloten na het verlies van haar kind. In dit leven herkennen we het patroon: gekwetst vertrouwen, moeite met loslaten en vasthouden aan wie haar dierbaar is.

Pleasure freeze & zwangerschapspatroon: Ze kon niet genieten, zelfs niet van kleine dingen. Dat werd gelinkt aan de derde maand van mijn zwangerschap, waarin ik zelf over mijn grenzen ging. Ook een andere planeetervaring speelde hierin mee. Sinds de sessie zien we zachtheid terugkeren: ze experimenteert met make-up, tekent haar armen vol en toont haar creaties vol trots.

Schooltrauma & tweelingsziel: Ze haat school, voelde zich altijd anders en misplaatst. Wat Karen doorkreeg: een trauma uit de derde maand zwangerschap, toen haar tweelingsziel besloot niet verder te incarneren. Dit verlies raakte haar diep. De sessie bracht veel verdriet naar boven, maar nu vier weken later horen we haar nauwelijks nog over de eenzaamheid praten.

Epigenetisch trauma & medicatie tijdens zwangerschap: Er zat een blokkade op haar levermeridiaan, veroorzaakt door medicatie die ik tijdens de zwangerschap nam. Daarnaast werd opnieuw het verlies van haar tweelingziel aangeraakt, een trigger die diep op DNA-niveau doorwerkte. Karen heeft dit deels kunnen loskoppelen.

Hybride-ziel & zelfvertrouwen: Mijn dochter is een oude ziel, ooit levend als een hybride-ziel met vrije beweging. Dat verlangen naar vrijheid zit nog altijd in haar, maar ze werd lang geremd door angst. Er zat een belasting op de galblaasmeridiaan, en het gebrek aan zelfvertrouwen is iets wat we altijd hebben gezien. Nu zien we stapjes vooruit: ze toont haar tekeningen, vraagt feedback, en durft zichzelf te laten zien ook aan leeftijdsgenoten.

Aarding & subtiele genetica: Er werd op diepe laag gewerkt aan aarding, zelfs op genetisch niveau. Oude velden werden losgekoppeld, waardoor ze zich eindelijk veilig kan verbinden met de aarde. En jawel, ze speelt nu buiten, loopt blootsvoets, rolt over het gras, speelt met haar neefje en nichtje, dingen die we haar vroeger nooit zagen doen door schaamte of terughoudendheid.

Hormoonblokkade en zielsbesluit: Na deze tweede healing gebeurde er nog iets wat ons diep raakte. Onze dochter, die medisch gezien onmogelijk spontaan kon menstrueren kreeg plots wél haar menstruatie.

Uit bloedonderzoek bleek voordien dat er geen actieve hormonen aanwezig waren.
Geen oestrogeen. Geen progesteron. Geen LH of FSH.
Dat betekent maar één ding: het lichaam kon geen cyclus op gang brengen. Alles stond stil. Haar systeem leek compleet geblokkeerd.

En toch voelde ik als mama: “Dit is niet zomaar hormonaal. Hier zit iets veel diepers.”

Tijdens de eerste healing voelde Karen het meteen: een oud verdriet niet uit dit leven. Via haar onderbewustzijn testte ze uit dat mijn dochter in een vorig leven haar kindje was verloren. De pijn was zó groot, zó allesverterend,
dat haar systeem een beslissing nam: “Dat nooit meer.”

Geen cyclus = geen kinderen = geen risico op datzelfde verlies.
Zelfs haar afkeer voor kleine kinderen in dit leven kreeg ineens betekenis.
Ze wilde er niets van weten. Haar lichaam en ziel beschermden haar.

Tot dat diepe zielsbesluit losgelaten werd. Tot het systeem kon voelen: “Het is nu veilig.”

En toen kwam haar menstruatie op gang. Spontaan. Zonder medicatie.
Alsof haar lichaam pas nu toestemming kreeg om te leven, te bloeien, vrouw te zijn.

Maar wat ons het allermeest raakte?

Ze begon opnieuw te spelen met kleine kinderen. Alsof haar hart zich weer open mocht stellen. Alsof het veilig werd om te verbinden, om liefde te voelen, om écht hier te zijn

Een transformerend proces voor ons allemaal

De eerste dagen na een sessie zijn altijd het heftigst. Maar wanneer we haar ruimte, rust en vooral begrip geven, zien we een prachtige transformatie.
Wat op het eerste gezicht vreemd of heftig lijkt, is in werkelijkheid een diepmenselijke heling. Soms lijkt ze zelf te schrikken van de veranderingen, maar dan lacht ze… en speelt ze verder.

Lieve Karen, dank je wel.
Soms denk ik op het moment zelf: “Wat doe ik haar aan?”
Maar dan herinner ik me: in the long run plukken we hier allemaal de vruchten van. En vooral: zij. ❣️

Na Quantum DNA Healing 3: “Voor het eerst in lange tijd zie ik haar écht ontspannen”

Voor we begonnen met de sessies zat ze vast in een chronisch gespannen toestand. Haar lichaam stond voortdurend ‘aan’, alsof ze op haar hoede moest blijven voor alles wat kon mislopen. Slapen deed ze amper, haar blik was strak en haar houding gespannen. Maar nu… zie ik hoe er iets verzacht is. Haar gezicht ontspant, haar ogen ogen rustiger, ze maakt spontaan rekbewegingen alsof haar lijf langzaam loslaat wat te lang heeft vastgezeten.

Ze vertelt me dat ze zich niet meer zo donker voelt, dat ik als mama me minder zorgen hoef te maken. Haar humor is luchtiger, zelfs de zware thema’s weet ze soms te verpakken in een sarcastische grap. En voor het eerst in lange tijd geeft ze toe dat ze wel eens huilt in bed wat misschien verdrietig klinkt, maar voor mij voelt als een mijlpaal: ze laat los. Niet meer alles opkroppen tot ze ontploft, maar tranen laten stromen. Eindelijk.

Tijdens de sessies kwamen ook diepe thema’s naar boven: een overtuiging dat je hard moet werken om succesvol te zijn, sporen van prenataal trauma, een gevoel van isolatie en ‘alles alleen te moeten doen’. Thema’s die haar lijf nog steeds meedroeg en die ik als moeder herken. Het raakte me diep, want ik weet hoeveel ze op jonge leeftijd heeft gedragen. En toch… zie ik haar stukje bij beetje terug thuiskomen in haar lichaam. Waar ze ooit op 10% functioneerde qua belichaming, kunnen we nu zeggen dat ze helemaal aangekomen is: 100%. En dat voel je in alles.

Ze komt op voor zichzelf, durft haar grenzen aan te geven, ook tegen familieleden die dat vroeger vaak overschreden. Ze durft ook te zeggen wanneer ze ergens géén zin in heeft iets wat vroeger meteen schuldgevoel zou hebben opgeroepen. Nu zegt ze gewoon: “mama, ik wil dat niet horen.” En ze blijft staan.

De speelsheid keert terug. Ze speelt in de tuin, lacht met een kitten, laat de zon op haar huid schijnen. Ze maakt geen negatieve opmerkingen meer over kleine kinderen iets wat ze vroeger met afkeer deed. En ze uit haar gevoelens, zelfs als ze diep gaan. Haar wantrouwen ten opzichte van autoriteit, zeker bij mannen, komt nu aan de oppervlakte én ze vindt manieren om dat op een humoristische manier te tonen, zoals een bewerkte foto van haar leraars met duivelsoortjes. Pijnlijk én helend tegelijk.

De extreme vermoeidheid is nog niet helemaal weg, maar ze krijgt weer ruimte om te ademen, te genieten, te zijn. En samen hebben we na een lange, donkere periode opnieuw kunnen lachen. Echte, oprechte, onverwachte pret. Dat alleen al is goud waard.

We zijn er nog niet, maar de verandering is voelbaar in elke laag.

En het mooiste van alles? Het blijft doorwerken… Op naar de volgende sessie 🍀